ASPRUMSTORY #53

แหล่งความรู้ทางด้านสัตว์เคี้ยวเอื้องโดยเอเอสพีรูมิแนนท์

ตอน “ยูเรีย ใช้ในอาหารได้ไหม ใช้อย่างไรให้ปลอดภัยกับสัตว์??”
โดย : สพ.ญ.วิภาพร ภัทรจินดา สัตวแพทย์วิชาการประจำงานด้านสัตว์เคี้ยวเอื้อง เอเอสพี รูมิแนนท์ ในเครือเวทโปรดักส์

โดยปกติแล้ว ยูเรีย จะใช้เพื่อเร่งการโตของพืช แต่ในสัตว์เคี้ยวเอื้องจะนำมาใช้บางส่วนเพื่อเป็นแหล่งทดแทนโปรตีนแท้ได้ จึงจัดเป็น “แหล่งไนโตรเจนที่ไม่ใช่โปรตีนแท้” (Non-Protein Nitrogen , NPN) ในขณะที่ลูกสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ที่รูเมนยังไม่พัฒนา) และสัตว์กระเพาะเดี่ยว เช่น สุกร สัตว์ปีก จะไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้
• โดยทั่วไปอาหารโปรตีนแท้เมื่อเข้าสู่รูเมน ประมาณ 60% จะถูกจุลินทรีย์ในรูเมนย่อยสลายเป็น “แอมโมเนีย” เพื่อนำไปใช้ประโยชน์สร้างเป็น “จุลินทรีย์โปรตีน” แล้วจึงค่อยไปผ่านเข้าสู่กระเพาะแท้และลำไส้เล็กเพื่อย่อย-ดูดซึม นำไปใช้ในร่างกายสัตว์ต่อไป ส่วนอีก 40% ที่เหลือจะไหลไปสู่กระเพาะแท้และลำไส้เล็กไปใช้ประโยชน์ได้โดยตรง
• ในขณะที่ ยูเรีย เมื่อเข้าสู่รูเมนจะถูกจุลินทรีย์เปลี่ยนเป็น “แอมโมเนีย” 100% เพื่อใช้สร้างเป็นจุลินทรีย์โปรตีนต่อไป ดังนั้น การใส่ยูเรียในอาหารจึงใส่เพื่อให้จุลินทรีย์ได้นำไปใช้ประโยชน์ ไม่ได้ใส่เพื่อให้สัตว์เคี้ยวเอื้องนำไปใช้ได้โดยตรง
• ระดับการใช้ยูเรียที่แนะนำ คือในสูตรอาหารข้นไม่เกิน 3% หรือไม่เกิน 2% ในสูตรอาหารรวม จะไม่มีผลกระทบต่อร่างกาย
การใช้ประโยชน์จาก “แอมโมเนีย” ที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ต้องมีแหล่งคาร์โบไฮเดรตย่อยง่ายในระดับที่พอเพียงให้จุลินทรีย์ได้นำไปใช้ร่วมด้วย เพราะหากสัตว์ย่อยสลายได้แอมโมเนียในระดับมากเกินไปและจุลินทรีย์ใช้ประโยชน์ไม่ทัน ก็จะกลายเป็นผลเสียต่อตัวสัตว์ได้
การใช้ยูเรียในอาหารในระดับที่กำหนด จึงไม่ได้เกิดผลเสียใดๆ แต่การให้กินอาหารที่มียูเรียในปริมาณมาก-รวดเร็วหรือผสมอาหารไม่เข้าให้-จับตัวเป็นก้อน หรือปัจจัยอื่นๆที่ทำให้จุลินทรีย์ใช้ประโยชน์ไม่ทัน พวกนี้มักเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เกิดอันตรายแก่สัตว์

กดเพิ่มเพื่อ “ASP Ruminant” official account เพื่อสอบถามข้อมูลผลิตภัณฑ์และติดตามข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับวงการสัตว์เคี้ยวเอื้อง ผ่านทางลิงค์นี้ค่ะ https://lin.ee/Z8tJPWD

ASPRuminant

ผู้จัดจำหน่ายเวชภัณฑ์และสารเสริมในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง #โค #วัว